Żywopłot, podobnie jak trawnik, wymaga starannej pielęgnacji, jest jednak – niewątpliwie – najpiękniejszym i najtańszym ogrodzeniem każdego ogrodu. Krzewy o zwartym pokroju, jak: berberys, głóg, liguster, cis, które dają się formować, doskonale chronią przed kurzem, wiatrem, dostępem ludzi i zwierząt. Żywopłoty swobodne, nieformowane, raczej dekoracyjne niż użytkowe, robi się z krzewów kwitnących: jaśminowców, forsycji lub krzewów o barwnych liściach: czerwonolistnych berberysów, białych świerków. Godne polecenia są zimozielone żywopłoty z tuj (żywotnik zachodni), cisów, cyprysików, jałowców. Niskie żywopłoty odzielające ogródki działkowe lub części ogrodu przydomowego tworzy się z: bukszpanu, ligustra, lawendy, irgi błyszczącej, a także roślin jednorocznych: mietelnika (kochii) i niskich słoneczników. Jeśli zadaniem żywopłotu ma być ochrona ogrodu przed wiatrem, robi się go z grabu, wiązu, lipy, tui i świerka.
Krzewy żywopłotowe sadzi się wczesną wiosną (gatunki liściaste i iglaste) lub jesienią (tylko gatunki liściaste). Zaraz po posadzeniu krzewy liściaste przycina się na wysokości 10…15 cm, co gwarantuje dobre rozkrzewienie. W następnych latach przeprowadza się cięcie wiosenne, w czasie którego skraca się pędy o 5…10 cm. W ciągu lata wycina się tylko pojedyncze pędy, wyrastające poza linię nadaną żywopłotowi.
Dekoracyjne duże drzewo rzadko znajduje miejsce w ogrodzie działkowym; częściej warunki do jego posadzenia istnieją w ogrodach przydomowych. Na działce można się zdecydować na drzewa nie rosnące zbyt silnie. Z drzew iglastych godne polecenia są świerki, z liściastych – magnolie. Wartościowe i ozdobne są również kwitnące krzewy, np. bez lilak czy forsycja.
