Żywokost, komfrej (Symphytum x uplandicum). Ta ceniona roślina lecznicza, zwana też żywokostem leczniczym, jest naturalnym mieszańcem żywokostu szorstkiego (Symphytum asperum) i żywokostu lekarskiego (Symphytum officinale). Żywokost lekarski jest rośliną wieloletnią, dziko rosnącą w wilgotnych lasach, na łąkach i błoniach środkowej Europy. Żywokostu nie powinno zabraknąć na naszej grządce zielarskiej. Ze względu na zawartość w liściach cennych substancji, m. in. alkaloidów, jest on używany do produkcji leków. Dla ogrodnika interesujące jest niezwykłe wprost działanie gnojówki i wyciągu z żywokostu. Kto choć raz podlał swoje rośliny pokojowe takim roztworem, z pewnością zacznie uprawiać żywokost. Tworzy on dużo liści, a ponadto uruchamia rezerwy potasu w glebie. Można używać zarówno jego korzeni, jak i liści. Korzenie zbieramy w kwietniu, tuż przed kwitnieniem roślin, wówczas bowiem zawierają najwięcej cennych składników. Liście natomiast możemy obrywać stale, przez całe lato, aż do pierwszych przymrozków jesiennych. Liście zebrane jesienią warto wysuszyć i zachować na zimę. Gnojówkę z żywokostu sporządzamy podobnie jak z pokrzywy. Na 10 kg świeżej masy liści
potrzeba 100 1 deszczówki; w kwietniu można dodać do wyciągu także trochę korzeni. Po kilku dniach roztwór rozcieńczamy 3—5-krotnie i podlewamy nim rośliny w celu stymulacji ich wzrostu. Natomiast w zimie suche liście lub korzenie zalewamy gorącą wodą i na kilka dni zostawiamy w ciepłym pomieszczeniu. Tak przygotowaną cieczą można podlewać pokojowe rośliny doniczkowe. Żywokost zawiera wiele cennych składników, a zwłaszcza potas, co powinno uzasadniać jego szersze stosowanie w ogrodzie.
