Kosztowne inspekty coraz częściej zastępuje się osłonami foliowymi. W handlu są małe tunele z gotową konstrukcją o różnych wymiarach. Koszt zakupu tunelu zwróci się najpóźniej w drugim roku użytkowania. Oczywiście tańsze jest samodzielne wykonanie konstrukcji z drutu. Drut o średnicy 5 mm tnie się na odcinki 150 cm i wygina pałąki o rozstawie ramion 50 cm. Wbija się je w ziemię w odległości nie większej niż 50 cm, gdyż inaczej, pod naciskiem wody opadowej, folia mogłaby zwisać. Konstrukcję można wzmocnić przez połączenie pałąków sznurkami lub kalenicą z drutu albo cienkiej rurki. Na taką konstrukcję można naciągnąć folię polietylenową grubości 0,1 mm, produkowaną w formie rękawów szerokości 1 m. Brzegi folii obsypuje się ziemią, żeby nie zerwał jej wiatr, na końcach tunelu przypina się ją do pałąków spinaczami do bielizny. W szczytach tunelu pozostawia się pasy folii długości ok. 150 cm, które przywiązuje się do wbitych w ziemię kołków – przez ich podnoszenie tunel jest wietrzony.
W tunelach foliowych powstają specyficzne warunki Klimatyczne, gdyż para wodna skrapla się na wewnętrznej stronie folii i spada na rośliny. Pozwala to na ograniczenie podlewania, ale konieczne jest częste wietrzenie. Kalafiory i sałata w tunelu są gotowe do zbioru o 14…17 dni wcześniej, a ogórki i pomidory dojrzewają o 10…25 dni wcześniej.
Prostszą metodą jest nakrywanie zagonów płaską folią grubości 0,05 mm. Brzegi folii umacnia się kamieniami i ziemią. Uniemożliwia to wietrzenie, ale można w ten sposób, tuż po wysiewie, przyspieszyć samo kiełkowanie. W momencie ukazania się wschodów należy zdjąć folię. Taki zabieg pozwala przyspieszyć zbiór rzodkiewki o 10…12 dni.
Do nakrywania zagonów z rozsadą można również używać płaskiej folii, ale trzeba wykonać otwory do wymiany powietrza z otoczeniem. Rękaw folii, po rozwinięciu z rolki, składa się wielokrotnie w kwadrat o boku równym szerokości rękawa, a następnie za pomocą wycinaka lub innego przyrządu wykonuje się otwory w folii w odstępach 12…15 cm. Otwory powinny mieć średnicę 10…12 mm.
Efekt przyspieszenia uprawy daje także ściółkowanie gleby, polegające na wykładaniu międzyrzędzi torfem, słomą, sieczką, papierem, czarną folią. Dzięki warstwie ściółki temperatura i wilgotność gleby nie ulegają dużym wahaniom, rozwój chwastów zostaje zahamowany, rośliny są odizolowane od czynników chorobotwórczych pochodzących z gleby, a owoce chronione przed zabrudzeniem.
Do uprawy ogórków i melonów używane są zagony ogrzewane, wykonane z obornika ułożonego w zagłębieniu, w postaci wału szerokości 30…40 i wysokości 20…25 cm. Wał przysypuje się warstwą ziemi grubości 15…20 cm, w której sadzi się rośliny. Całoroczną uprawę warzyw umożliwia mała cieplarnia podłączona do instalacji centralnego ogrzewania lub wyposażona w samodzielne urządzenie ogrzewcze. Takie cieplarnie konstruuje się z lekkich materiałów, jak rurki aluminiowe, winidurowe, drewno i okrywa folią lub szkłem. Fundamenty mogą być murowane, betonowe lub metalowe, pozwalające na przenoszenie lub przesuwanie na szynach całej cieplarni. Zbudowanie takiej cieplarni wymaga jednak dużych umiejętności, można ją również kupić gotową.
Kosztowne inspekty coraz częściej zastępuje się osłonami foliowymi. W handlu są małe tunele z gotową konstrukcją o różnych wymiarach. Koszt zakupu tunelu zwróci się najpóźniej w drugim roku użytkowania. Oczywiście tańsze jest samodzielne wykonanie konstrukcji z drutu. Drut o średnicy 5 mm tnie się na odcinki 150 cm i wygina pałąki o rozstawie ramion 50 cm. Wbija się je w ziemię w odległości nie większej niż 50 cm, gdyż inaczej, pod naciskiem wody opadowej, folia mogłaby zwisać. Konstrukcję można wzmocnić przez połączenie pałąków sznurkami lub kalenicą z drutu albo cienkiej rurki. Na taką konstrukcję można naciągnąć folię polietylenową grubości 0,1 mm, produkowaną w formie rękawów szerokości 1 m. Brzegi folii obsypuje się ziemią, żeby nie zerwał jej wiatr, na końcach tunelu przypina się ją do pałąków spinaczami do bielizny. W szczytach tunelu pozostawia się pasy folii długości ok. 150 cm, które przywiązuje się do wbitych w ziemię kołków – przez ich podnoszenie tunel jest wietrzony.
