Tapetowanie – wiele możliwości. Pokrycia ścian w dobrym stylu i tworzące styl.
Za pomocą tapety można uzyskać prawie każdą fakturę powierzchni i dowolny efekt. Odpowiednio dobrana tapeta znakomicie podkreśla styl wnętrza.
Prezentujemy niewielki przegląd tapet, wybranych spośród ogromnej liczby wzorów tapet strukturalnych bądź imitujących różnego rodzaju powierzchnie. Na kolejnych stronach pokażemy kilka przykładów, jak wykończyć ściany pomieszczenia w stylu z określonej epoki. Pamiętajmy jednak, że właściwy efekt uzyskamy jedynie łącząc stylowe elementy wnętrza i tapety w jednorodną całość. Decydując się na kupno tapet, najlepiej udać się do specjalistycznego sklepu, gdzie można je podziwiać w całej krasie . Kawałki tapet umieszczane w katalogach wzorów są zbyt małe, by wyobrazić sobie efekt.
Oferta tapet zmienia się wraz z modą. W sklepach pojawiają się coraz to nowe, ciekawe wzory. Spójrzmy, co jest obecnie na rynku.
Dzisiejsze biura, urzędy i inne pomieszczenia publiczne to najczęściej nowoczesne, surowe wnętrza. Wiele osób źle czuje się w takich pomieszczeniach. Przebywając w nich przez wiele godzin dziennie lubi wrócić do przytulnie urządzonego domu. Przytulne wnętrze musi mieć ściany pokryte jakimś materiałem – a więc udekorowane. Tak rozumieli to już nasi przodkowie z epoki kamiennej, którzy zdobili ściany swoich jaskiń kunsztownymi rysunkami.
Około XIV wieku zaczęto rozpinać na ścianach różne materiały i skóry. Prekursorzy tapet, a więc wykładzin ściennych na warstwie papieru, pojawili się w wieku XVIII w Anglii i przede wszystkim we Francji. Nawet słynny balon na gorące powietrze braci Montgolfier został zbudowany z brytów tapety.
Postęp w technikach drukarskich i masowa produkcja uczyniły tapety dostępnymi także dla ludzi mniej zamożnych. Ostateczny przełom w tej dziedzinie przyniósł rozwój drukarni rotacyjnych w XIX wieku.
Drogie tapety warte są swojej ceny
Tapety o wzorach prezentujących określony styl – jak pokazane na tej stronie – są produkowane także dzisiaj, z ogromną dbałością o szczegóły i z doskonałych materiałów. Ich wysoka cena odpowiada ich jakości, dlatego sprowadza się je tylko na zamówienie.
W historii dekoracji wnętrz każda epoka wymagała innego wykończenia ścian.
Renesans (ok.1450-1600) – Powrót do antyku. Jego klarowne formy i wyważone proporcje zostały ponownie odkryte dla sztuki budowlanej i zastosowane przy urządzaniu wnętrz (meble, tapety). Wzór podstawowy charakteryzuje się ścisłą symetrią i statyczną ornamentyką z elementami kwiatowymi. Obowiązują intensywne kolory.
Barok (ok. 1600) – Czas reprezentacyjnej rozrzutności. Cała Europa naśladuje Ludwika XIV, „Króla Słońce”, i blask jego dworu. W dalszym ciągu obowiązująca symetria powoli jest wypierana przez bogatą ornamentykę i dowolne formy. Każdy element dekoracyjny służy tworzeniu dynamicznie odczuwanej przestrzeni.
Rokoko (ok. 1725-1775) – Epoka wyrafinowania. Formy barokowe rozwijają się w styl salonowy ważne jest już nie tyle podkreślenie duchowej i światowej wielkości, ile zwrot w sferę prywatności. Poszukiwane i cenione pozostają wdzięk i gracja, ze wskazaniem na zabawę formą. Wnętrza utrzymane są w odcieniach pastelowych.
W historii dekoracji wnętrz każda epoka wymagała innego wykończenia ścian
Klasycyzm (ok.1770-1850) – Stałość form. Podobnie jak w epoce renesansu, architekci przypomnieli sobie o wzorach antycznych. Tym sposobem wyrażali w architekturze wolność uzyskaną po rewolucji francuskiej. Najważniejsze cechy tego okresu to prostoliniowość, harmonijne proporcje i prosta ornamentyka.
Biedermeier (ok. 1816) – Okres mieszczaństwa. Ludzie poczuli potrzebę stworzenia sobie przytulnych wnętrz. Wygodne i komfortowe cztery ściany stały się ostoją. Przytulne musiały być meble i tapety. Styl pomieszczeń określają delikatne wzory – kwiaty, wstęgi, wieńce – w subtelnych kolorach.
Secesja (ok.1900) – Okres stylizacji. Twórcy powracają do pozbawionych patosu wzorów wziętych z natury. Rysunek opanowały organiczne, roślinne, delikatnie powyginane formy kwiatowe – kąty proste i linie równoległe można odnaleźć jedynie jako zwężenia. Motywy roślinne zostały odrealnione i bardzo pomniejszone.
