Szczegółowe wskazówki dotyczące zakładania i pielęgnowania pryzmy kompostowej
Proces rozkładu przebiega prawidłowo, gdy kompostowany materiał nie jest ani za wilgotny, ani za suchy. Najodpowiedniejsza zawartość wody wynosi 50—60% (ze ściśniętego w ręce materiału nie kapie woda). Zbyt wysuszony kompost polewa się wodą, a nadmiar wody likwiduje przez dodanie suchych materiałów ogrodniczych. Obie te czynności trzeba wykonywać podczas ciepłej pogody.
Zależnie od pory roku i temperatury panującej na zewnątrz całkowity rozkład substancji następuje po 12 miesiącach. Okres ten można skrócić przerabiając pryzmę po 3 miesiącach od założenia, czyli między trzecią a czwartą fazą. Należy wtedy ponownie dodać preparatów biodynamicznych i pryzmę dokładnie przykryć. Do kompostu nie powinny się dostawać nasiona chwastów, ponieważ grozi to zachwaszczeniem ogrodu po rozrzuceniu kompostu. Tak więc na pryzmę można dorzucać chwasty tylko dopóty, dopóki nie zaczną zawiązywać nasion. Świeża, krótka i miękka trawa nie nadaje się do kompostowania, ponieważ łatwo gnije lub pleśnieje. Taką trawę najlepiej wykorzystać do ściółkowania powierzchni gleby w naszym ogrodzie. Nie należy też dodawać do kompostu surowych trocin, nawet na wpół rozłożonych, lub wiórów. Są one doskonałym siedliskiem dla szkodliwych drutowców z rodzaju Agriotes. Odpady takie powinny być całkowicie rozłożone. Doskonałym materiałem na kompost są liście drzew i krzewów. Należy z nich koniecznie korzystać. W zależności od gatunku liście drzew zawierają wiele wartościowych składników, toteż kompost z liści uważany jest za niezastąpiony. Zmieszany z kompostem obornikowym jest używany do produkcji rozsady warzyw i kwiatów. Liście przeznaczone na kompost miesza się, gdyż należy unikać kompostowania liści drzew jednego gatunku. Zbyt mokre liście należy lekko przesuszyć. Wskazany jest dodatek ziemi ogrodowej i bentonitu- (1—3%), który zwiększa aktywność dżdżownic. Także dodatek mączki bazaltowej, Algominu” (1—2%), niewielkich ilości nawozu z zielenic i wieloskładnikowych nawozów organicznych jest korzystny dla pobudzenia organizmów glebowych i rozkładu materii. Zastosowanie preparatów biodynamicznych i okrycie pryzmy przed nadejściem zimy kończy jej budowę. Uzyskana po 12 miesiącach ziemia kompostowa o zapachu ziemi leśnej świadczy o tym, że nasza praca dała spodziewane rezultaty.
Słoma jest dobrym materiałem kompostowym, jeśli przez jesień i zimę przeleżała w pryzmie na wolnym powietrzu i można ją łatwo kruszyć. Trzeba pamiętać, że stosunek C:N w słomie jest wysoki, bo aż 50—100:1. Proces rozkładu słomy przyspiesza jej zmieszanie z takimi materiałami, jak ziemia, resztki roślinne, mączka rogowa lub z krwi oraz regularne podlewanie pryzmy gnojówką.
Jako materiał na kompost można wykorzystać także wytłoki owocowe. Należy je rozłożyć na powierzchni gleby, gdzie najpierw pęcznieją na deszczu, a potem się rozpadają. Dla poprawy ich właściwości (odkwaszenia) dodaje się na 1 m3 kompostu 10 kg mączki bazaltowej oraz jedno wiadro ubiegłorocznego kompostu. Korzystne są również inne dodatki, jak np. ziemia lub obornik. Fekalia nie nadają się do stosowania w ogrodach. Wykorzystuje się je niekiedy do rekultywacji nieużytków leśnych lub do nawożenia skarp przydrożnych.
Steiner zwraca uwagę na osobiste zaangażowanie rolnika lub ogrodnika podczas przygotowywania kompostu i nawozów organicznych. Dużo satysfakcji może sprawić praca przy przygotowywaniu pryzmy i obserwacja przebiegu procesów w niej zachodzących, a więc działalności bakterii, grzybów i dżdżownic, w wyniku której powstaje po kilku miesiącach żyzna ziemia ogrodowa. Widzimy wtedy, że ten trud się opłaca.
