ŚRODKI OGNIOODPORNE. Stosowane do drewna środki ognioodporne, zwane także ognioochronnymi lub przeciw ogniowymi, powinny odpowiadać następującym wymaganiom: utrudniać zapłon, zapobiegać rozprzestrzenianiu się ognia, opóźniać chemiczne przeobrażenie struktury drewna. Drewno zabezpiecza się przed niszczycielskim działaniem ognia przez nasycenie jego powierzchni roztworem wybranego środka ognioodpornego, o odpowiednim stężeniu. Istnieje szereg sposobów stosowania środków ognioodpornych, a mianowicie: smarowanie i natryskiwanie, zanurzanie drewna w roztworze środka ognioochronnego, nasycanie drewna pod ciśnieniem, wreszcie osmoza, czyli smarowanie mokrego drewna pastą przygotowaną przez zmieszanie środka przeciw ogniowego z klejem. Poza specyfikami ognioodpornymi spotykanymi w obrocie, a produkowanymi metodami opatentowanymi („Ogniofix”, „Flamort” i inne), własności ogniochronne posiada szereg różnych związków chemicznych: Są to: chlorek magnezu, , siarczan miedzi, szkło wodne, fosforan sodu, chlorek cynku, chlorek cynku, boraks, wreszcie siarczan cynku i ałuny, jako nie posiadające innego zastosowania w budownictwie.
