Pryzmy powinny posiadać taką szerokość, aby pobieranie węgla z dowolnie obranego miejsca mogło się odbywać jak najszybciej, przy użyciu stojących do dyspozycji magazynu urządzeń wyładowczych, załadowczych i transportowych. Skarpy pryzmy powinny mieć nachylenie mniejsze o 5—10° od kąta naturalnego zsypu, dla danego sortymentu węgla. Pomiędzy poszczególnymi pryzmami powinny być pozostawione co najmniej 3 m szerokości odstępy lub w przypadkach składowania dużych ilości, paliw — ściany przeciwpożarowe. Odstępy między pryzmami powinny być tak twardo ubite, aby ich nawierzchnia nadawała się do ruchu pojazdów transportowych. Tworzenie w pryzmach kanałów lub kominków wentylacyjnych jest zabronione. W miarę możności należy unikać składowania na jednej pryzmie węgla z różnych kopalń, o różnych własnościach fizyko-chemicznych. Węgiel nie sortowany (N) należy zsypywać na zwał warstwami, których grubość, w przypadkach układania w czasie deszczu lub śniegu, nie powinna przekraczać 2 m. Miał należy sypać warstwami o równej grubości, nie wyżej 3 m, a w czasie opadów, gdy miał jest mokry — 2 m. Nakładanie następnej warstwy jest dopuszczalne nie wcześniej jak. po 6 tygodniach. Powierzchnię warstwy górnej należy ubić lub zwałować, skarpy ubić. Koks ze względu na małą odporność na kruszenie, powinien być układany w warstwach nie przekraczających 3—4 m wysokości.
