Do ogrzewania inspektu używa się materiałów, które są rozkładane przez bakterie, czemu towarzyszy wydzielanie ciepła. Może to być obornik, słoma, liście drzew, śmiecie miejskie. Działanie bakterii rozpoczyna się w temperaturze powyżej 0°C, optymalna wilgotność wynosi 65…70%, a odczyn powinien być obojętny. Najlepszy jest obornik koński, który nagrzewa się wolno, ale długo grzeje. Obornik bydlęcy i swiński, po zmieszaniu ze słomą, trocinami lub liśćmi, a obornik owczy i króliczy po nawilżeniu, również nadają się do ogrzewania inspektu.
Z uwagi na trudności ze zdobyciem wymienionych materiałów, można je zastąpić sieczką, sianem, słomą, łętami fasoli, grochu lub łubinu, liśćmi, łodygami kukurydzy, do których jako pożywkę dla bakterii dodaje się na każde 10 kg materiału 40 dag nawozu azotowego, 20 dag superfosfatu, 10 dag 40-procentowej soli potasowej oraz wodę. Wilgotność sprawdza się, ściskając materiał w dłoni. Po ściśnięciu dłoń powinna być wilgotna, ale woda nie powinna z niej ściekać. Materiały przygotowuje się na dwa tygodnie przed założeniem inspektu, gdyż tyle czasu potrzeba na ich zagrzanie.
Najwcześniejsze inspekty ciepłe, ogrzewane biologicznie, jednospadowe zakłada się w styczniu, ciepłe dwuspadowe – w lutym, a zimne tzn. bez ogrzewania i skrzynie wędrowne – w marcu. Do ogrzewania inspektu nadaje się obornik świeży lub zagrzany w pryzmie. W tym celu układa się go luźno w wąski wał szerokości 2…3 i wysokości 1,5 m. Po 3…5 dniach obornik nagrzewa się do temp. 60…70°C. Jeżeli zbyt długo nie następuje zagrzanie, polewa się go gorącą wodą lub wkłada bryły nie gaszonego wapna. Zbyt mokry obornik należy zmieszać z suchymi liśćmi lub słomą. Na miejscu, gdzie ma być inspekt, układa się warstwę liści, chroniącą przed przenikaniem ciepła w głąb ziemi. Na liście sypie się warstwę obornika grubości 3…7 cm. Podkład powinien być o 80 cm szerszy i dłuższy od wymiarów skrzyni. Na warstwie obornika ustawia się skrzynię i wypełnia ją po brzegi oborni-„ kiem, podnosząc do jej wysokości okłady na zewnątrz. Następnie inspekt przykrywa się oknami i matami. Po 2…3 dniach obornik wyziębiony w czasie zakładania inspektu ponownie nagrzewa się, co poznaje się po skraplaniu wody na szybach. Wtedy udeptuje się go mocno, przykrywa liśćmi lub dwucentymetrową warstwą miału wapiennego, a na to sypie ziemię inspektową (15…20 cm) i inspekt zamyka. Po 1 …2 dniach, gdy ziemia nagrzeje się, można przystąpić do siewów. Ziemię inspektową przygotowuje się jesienią. W tym celu miesza się glinę i piasek z ziemią gnojową, kompostową lub torfem i układa w pryzmę. Pryzmę okrywa się liśćmi, żeby nie zamarzła. Przed użyciem powinno się poddać ją dezynfekcji przez parowanie. W gospodarstwach ogrodniczych są specjalne piece, w których poddaje się glebę działaniu pary o temp. 100°C przez 30 min. W warunkach domowych można zastąpić ten zabieg przez zalanie ziemi wrzątkiem i postawienie naczynia z ziemią na płycie kuchennej na bardzo małym ogniu lub wyprażenie w piekarniku przez 30 min.
Do ogrzewania inspektu używa się materiałów, które są rozkładane przez bakterie, czemu towarzyszy wydzielanie ciepła. Może to być obornik, słoma, liście drzew, śmiecie miejskie. Działanie bakterii rozpoczyna się w temperaturze powyżej 0°C, optymalna wilgotność wynosi 65…70%, a odczyn powinien być obojętny. Najlepszy jest obornik koński, który nagrzewa się wolno, ale długo grzeje. Obornik bydlęcy i swiński, po zmieszaniu ze słomą, trocinami lub liśćmi, a obornik owczy i króliczy po nawilżeniu, również nadają się do ogrzewania inspektu.
