Drewno narażone na działanie czynników destrukcyjnych traci swoje właściwości jako materiał budowlany. Utrata tych właściwości, a zwłaszcza najistotniejszej z nich — trwałości:nastąpić może wskutek destrukcyjnego działania: 1) grzybieni (grzybów), wywołujących procesy gnilne; najgroźniejsze z nich: a) domowe Merulius domesticus, Coniophora cerebella, b) składowe — Lensites sepiara, 2) owadów lub mięczaków;morskich, jak np.: chrząszcze kołatki, spuszczele, trzpienniki olbrzymy, żerdzanka sosnówka, drwalnik, Teredo navalis. 3) ognia, zwłaszcza w przypadkach suchości drewna lub wysokiej temperatury otoczenia, 4) wpływów atmosferycznych, powodujących przeobrażenia chemiczne drewna bez współdziałania procesów gnilnych, jak np. działanie promieni ultrafioletowych (utleniających włóknik), upałów, mrozu, wód opadowych itp. Aby zapobiec destrukcyjnym wpływom na drewno, dawno już stosował człowiek różne metody uodparniania czyli impregnowania masy drzewnej przeciw niszczącym czynnikom, mniej czy więcej skuteczne, często bardzo prymitywne. Jedną ze starszych metod jest stosowane dotychczas powlekanie powierzchni tworzywa drzewnego powłokami z farb olejnych, pokostów i smół. Inną, bardzo starą metodą jest opalanie lub ługowanie powierzchni drewna. Metody, te nie okazały się jednak na ogół dostatecznie skuteczne, zwłaszcza na dłuższy okres czasy. Współczesna technika, stosuje do uodporniania drewna w pierwszyzn rzędzie specjalne środki antyseptyczne, odznaczające się wyjątkową silą impregnacyjną i szeregiem innych zalet użytkowych.
Rodzaje impregnatów
Waga i znaczenie akcji zabezpieczania drewna drogą impregnacji podkreślane były niejednokrotnie, przez czynniki kierujące gospodarką narodową, poprzez wydawanie odpowiednich zarządzeń oraz organizowanie akcji masowego, zabezpieczania i odgrzybiania drewna. W resortach budownictwa wprowadzono obowiązek powszechnego stosowania impregnatów przez jednostki wykonawstwa budowlanego. Na rynku krajowym spotyka się dwie grupy sortymentów środków grzybobójczych i impregnacyjnych: jedne służą wyłącznie do zabezpieczenia drewna przed wbudowaniem względnie przed oddaniem budowli do użytku, inne natomiast stosuje się do odkażania drewna już wbudowanego i zagrzybionego. Szerokie stosowanie środków zabezpieczających drewno przed wbudowaniem ogranicza w następstwie odgrzybianie drewna w budynkach wykonanych. Również u należyte zabezpieczenie budynków odpowiednimi izolacjami (papy, lepiki itp.). zmniejsza niebezpieczeństwo grzyba domowego. Środki grzybobóicze i zabezpieczające (impregnaty) powinny poza dużą siłą grzybobójczą odpowiadać jeszcze następującym warunkom: a) nie zmieniać struktury drewna, b) nie wydzielać substancji trujących i o przykrym zapachu, c) nie posiadać własności korodowania, d) zmniejszać w miarę możności niebezpieczeństwo zapalenia drewna, e) nie tracić swych charakterystycznych własności na skutek przemian fizyko-chemicznych, f) nie ulegać szybkiemu wietrzeniu i wymywaniu, g) posiadać własność rozcieńczania się w wodzie do konsystencji roboczej (tam gdzie się stosuje środki pochodzące z koncentratów).
Drewno narażone na działanie czynników destrukcyjnych traci swoje właściwości jako materiał budowlany. Utrata tych właściwości, a zwłaszcza najistotniejszej z nich — trwałości:nastąpić może wskutek destrukcyjnego działania: 1) grzybieni (grzybów), wywołujących procesy gnilne; najgroźniejsze z nich: a) domowe Merulius domesticus, Coniophora cerebella, b) składowe — Lensites sepiara, 2) owadów lub mięczaków;morskich, jak np.: chrząszcze kołatki, spuszczele, trzpienniki olbrzymy, żerdzanka sosnówka, drwalnik, Teredo navalis. 3) ognia, zwłaszcza w przypadkach suchości drewna lub wysokiej temperatury otoczenia, 4) wpływów atmosferycznych, powodujących przeobrażenia chemiczne drewna bez współdziałania procesów gnilnych, jak np. działanie promieni ultrafioletowych (utleniających włóknik), upałów, mrozu, wód opadowych itp. Aby zapobiec destrukcyjnym wpływom na drewno, dawno już stosował człowiek różne metody uodparniania czyli impregnowania masy drzewnej przeciw niszczącym czynnikom, mniej czy więcej skuteczne, często bardzo prymitywne. Jedną ze starszych metod jest stosowane dotychczas powlekanie powierzchni tworzywa drzewnego powłokami z farb olejnych, pokostów i smół. Inną, bardzo starą metodą jest opalanie lub ługowanie powierzchni drewna. Metody, te nie okazały się jednak na ogół dostatecznie skuteczne, zwłaszcza na dłuższy okres czasy. Współczesna technika, stosuje do uodporniania drewna w pierwszyzn rzędzie specjalne środki antyseptyczne, odznaczające się wyjątkową silą impregnacyjną i szeregiem innych zalet użytkowych.
