Konserwacja przeciwgnilna i owadobójcza polega na: 1) smarowaniu powierzchni drewna, 2) kąpielach antyseptycznych na zimno lub na gorąco, 3) przetłaczaniu roztworów środków solowych wzdłuż pnia kabałami prowadzącymi soki, 4) pokrywaniu drewna pastą impregnacyjną dla wywołania procesów osmotycznych, 5) wstrzykiwaniu środka impregnacyjnego, 6) nasycaniu drewna pod ciśnieniem, w specjalnie przygotowanych, hermetycznie zamkniętych kotłach, 7) poddawaniu zarażonego drewna działaniu gazu dezynfekcyjnego. Konserwacja przeciwogniowa. (ognioodporna) polega na: ; – 1) opalaniu drewna, 2) pokrywaniu drewna blachą, azbestem lub tynkiem, 3) powlekaniu drewna odpowiednimi środkami chemicznymi (koncentratami rozcieńczonymi w wodzie). Konieczność wprowadzenia surowego reżimu oszczędnościowego do gospodarki drewnem budowlanym w Polsce Ludowej wysunęła jako ważny problem gospodarki narodowej zagadnienie powszechnego stosowania środków do zabezpieczania i odgrzybiania drewna. Dane obrazujące zużycie tych środków, w stosunku do ilości zużywanego drewna, wskazują na niedostateczny dotychczas zakres impregnowania drewna budowlanego. Budownictwo powinno traktować stosowanie środków zabezpieczających i odgrzybiających drewno jako obowiązek; impregnowanie bowiem to przecież jeden z zasadniczych warunków trwałości budowanych obiektów, jak również racjonalnej i oszczędnej gospodarki drewnem budowlanym poprzez przedłużanie jego żywotności, ii Zabezpieczenie wszelkiego rodzaju drewna budowlanego przed szkodliwym działaniem czynników destrukcyjnych, a zwłaszcza grzyba domowego, nie napotyka i nie może napotykać na żadne trudności materiałowe. Obecna produkcja środków do zabezpieczania i odgrzybiania drewna jest już w zasadzie wystarczająca dla pokrycia potrzeb rynku krajowego t może być w każdej chwili podniesiona.
