Tapetowanie – nowe rodzaje tapet. Efektowne pokrycie ścian.
Nowe rodzaje tapet pozwalają uzyskać efekt dowolnej powierzchni. Są nawet takie, które bardziej przypominają kamień niż papier.
Produkowane ręcznie tapety metaliczne są wykonywane rolka po rolce, według wszelkich reguł rzemiosła artystycznego. Wykonane są z papieru laminowanego warstwą metaliczną, na ogół aluminiową folią. Powierzchnia folii może być gładka, żłobkowana, wyciskana, trawiona lub oksydowana – i zależnie od tego zyskuje różną zdolność odbijania światła.
Metalizowane tapety winylowe również określane są mianem tapet metalicznych. Różnice między nimi można zaobserwować podczas próby spalania – w prawdziwych tapetach metalicznych pali się tylko papier, podczas gdy folie metalizowane w całości ulegają stopieniu.
Aby umożliwić wysychanie kleju pod tapetą metaliczną, musi być ona położona na wsiąkliwym podłożu. Na podłożu nie nasiąkającym wodą klej nie może wyschnąć.
Na tapecie o metalicznej powierzchni powstają efektowne refleksy świetlne.
Tapety tekstylne wymagają specjalnego kleju do tapet ciężkich. Najlepiej nanosić go wałkiem do farby.
Zakładkę utworzoną przez dwa bryty tapety obcinamy ostrym ostrzem, prowadzonym wzdłuż specjalnej szyny.
W sklepach można znaleźć bogaty asortyment klejów. Do każdego typu tapety jest specjalny klej.
Calówka, nożyczki, wałek z jagnięcego runa, nóż introligatorski, szyna i walec dociskający.
Stół do tapetowania o regulowanej szerokości. Standardowe stoły do tapetowania mają szerokość 60 cm. W razie potrzeby, do przycinania tapet o innej szerokości można poszerzać je o dodatkowe pasy płyt, mocowanych na wtyk.
Elegancka struktura tapety z włókna szklanego.
Tapety z włókien szklanych – pojęcie to kryje w sobie pewną sprzeczność. Widzi się w nich nie tyle tapety, ile jeden z rodzajów tak zwanej wykładziny ściennej. Rolki mają na ogól szerokość 1 m i stopniowaną długość, maksymalnie do 50 m. Włóknina charakteryzuje się stałością wymiarów i została zakwalifikowana jako materia! trudno palny, a czasami nawet niepalny. To, co w przypadku tradycyjnych tapet jest tylko nadrukowanym na nich wzorem, tutaj wynika ze struktury włókniny -częściowo podkreślającej układ włókien poziomych, częściowo układ włókien pionowych, a czasami tworzący nawet wzór w rybią łuskę.
Praktyczną zaletą włókniny szklanej jest jej odporność na ostrza gwoździ czy wkrętów. Wbijanie gwoździ w ścianę pokrytą włókniną nie powoduje odpadania kawałków tynku.
Kompromisowym rozwiązaniem są włókniny szklane układane na papierowym podkładzie. Łączą w sobie doskonałe własności włókien szklanych oraz łatwą obróbkę zwykłych tapet. Spośród wszystkich tapet tylko one mają tę zaletę, że można je zrywać na sucho.
Włóknina szklana idealna do łazienki i wc. Włóknina szklana – jako wykładzina ścienna albo jako tapeta – doskonale nadaje się do układania w miejscach wilgotnych, jeśli jej powierzchnia zostanie odpowiednio wykończona. Można ją pokrywać farbami akrylowymi lub dyspersyjnymi nie zawierającymi rozpuszczalników.
Ściany w pokojach dziecięcych z reguły narażone są na największe uszkodzenia. Tapety z włókien szklanych są jakby stworzone do nich.
Do układania tapet z włókien szklanych niezbędna będzie stalowa szyna, nóż introligatorski, szpachla do dociskania tapet i ostre nożyczki.
Wałkiem z jagnięcego runa równomiernie nanosimy klej na ścianę, a nie, jak to zwykle bywa, na spodnią stronę tapety, na szerokość brytu.
Suchą, odpowiednio przyciętą włókninę szklaną układamy na jeszcze świeżej warstwie kleju, dociskamy i wygładzamy szpachlą na styk.
Ewentualny nadmiar tapety przy suficie lub listwie przypodłogowej starannie odcinamy nożem introligatorskim wzdłuż stalowej szyny.
Przy szczególnych wymaganiach co do trwałości powierzchni tapety pokrywamy ją warstwą farby jako warstwą pośrednią lub wykańczającą.
